برخلاف بسیاری از رستوران بازها خیلیها حاضر نیستند لب به پیتزاهای رنگارنگ خارج از خانه بزنند و ترجیح میدهند که همین غذای لذیذ و پرطرفدار را در منزل با سبک و سلیقه خودشان تهیه کنند. به ویژه افرادی که به خاطر نوع خاص بیماریشان مجبور به رعایت نوع خاصی رژیم غذایی هستند. از فاکتورهای سلامت پیتزاهای خانگی که بگذریم،به نکاتی میرسیم که درست کردن این غذای پرطرفدار را برای شما لذت بخش تر میکند. بچهها عاشق خوردن این نوع غذاها در بیرون از خانه هستند؛پس برای اینکه بتوانید آنها را به خوردن این نوع غذاها در خانه با دستپخت خودتان علاقهمند کنید،بهتر است با تهیه مواد اولیه لازم با همکاری خود آنها کار پخت پیتزا را مرحله به مرحله پیش ببرید.
مواد لازم : برای 1 عدد پیتزا
1-1/2 فنجان پنیر موتزارلا خرد شده
1-1/2 فنجان میگوی پخته شده
1/4 فنجان پنیر پارمسان رنده شده
3 حبه سیر خرد شده
1 فنجان خرچنگ پخته شده
1 قاشق چای خوری جعفری خرد شده
1 عدد خمیر پیتزا
کمی روغن زیتون
طرز تهیه :
سیر را با کمی روغن زیتون در تابه بریزید و روی حرارت گذاشته تا سیر کمی تفت خورده و بعد هر دو گوشت میگو وخرچنگ را هم اضافه و با هم تفت داده ، جعفری را هم اضافه ، از روی حرارت بردارید.
1/2 فنجان از پنیرموتزارلا را روی خمیرپیتزا بپاشید.سپس از ترکیب تابه روی پنیر بریزید و با پنیر باقی مانده روی ترکیب تابه بریزید. سپس در فر به مدت 15 دقیقه یا تا زمانیکه پنیر ذوب و روی آن طلایی شود. با سس گوجه فرنگی روی آن را تزیین کرده و برش بزنید.
میگو گونهای از سختپوستان است که در اکثر آبهای جهان وجود دارد. میگو علیرغم ظاهر نهچندان جذابش، یکی از منابع غنی از آهن است و مصرف آن به افرادی که دچار کم خونی هستند، توصیه میشود. میگو همچنین یکی از خوراکیهای سرشار از امگا 3 است و به همین دلیل، به کنترل فشار خون نیز کمک میکند. میگو خوشمزه و بسیار لذیذ است و نسبت به سایر غذاهای دریایی کالری کمتری دارد. روشهای متنوعی برای طبخ و پخت میگو وجود دارد اما برای بهرهمندی از حداکثر خواص میگو بهتر است انواع میگو را کباب یا بخارپز کنید.
میگو بهغیر از پروتئین حاوی مقدار قابلتوجهی مواد مغذی است. 12 گرم میگوی بخارپز بیش از 100./. از نیاز روزانهی بدن به سلنیوم، بیش از 75./. از نیاز روزانه به ویتامین B12، بیش از 50 درصد از فسفر و بیش از 30./. از کولین، مس و یُد موردنیاز روزانه را فراهم میکند.پروتئینهای حیوانی را بهعنوان منابع آنتی اکسیدان درنظر نمیگیریم اما میگو دارای دو نوع آنتیاکسیدان است. سلنیوم علاوه بر آنکه یک مادهی معدنی مفید برای افزایش ایمنی بدن و عملکرد بهتر غدهی تیروئید است، یک آنتیاکسیدان مهم نیز بهشمار میآید که به مبارزه با ذرات زیانآوری به نام رادیکال آزاد کمک میکند.
رادیکالهای آزاد به DNA و غشاهای سلولی آسیب میرسانند که این مسئله به پیری زودرس و بیماری منجر میشود. آنتیاکسیدان دیگر موجود در میگو، آستاکسانتین نام دارد. ثابت شده است این آنتیاکسیدان که رنگدانهی رنگ اولیهی میگو را فراهم میکند، به کاهش التهاب که یکی از عوامل مهم در پیری و ابتلا به بیماری است، کمک میکند.